W stronę Elbląga - dzień I

Wtorek, 23 maja 2023 · dodano: 17.08.2023 | Komentarze 0

W tym roku przygotowania do wyprawy rozpoczęliśmy od "burzy mózgów: dokąd jedziemy?". Padło kilka propozycji, każda atrakcyjna, więc pewnie wykorzystamy je niebawem. Wygrał pomysł Majki - z Pojezierza Brodnickiego w stronę Kanału Elbląskiego i dalej wzdłuż kanału z finałem w Elblągu. Wyjazd wypadł nam nazajutrz po I Komunii Radka w Pawłowie. Dlatego tym razem pakowanie rowerów i przejazd był w poniedziałek 22 maja. W pakowaniu rowerów nabraliśmy już wprawy i ekipa w składzie: Majka, Wiola, Ola, Ania, Michał, Waldek, Michał i ja mogliśmy zająć miejsca w żółtym busie i startować w stronę Małego Głęboczka. Tego dnia nie planowaliśmy jeździć rowerami - dotarliśmy do urokliwej miejscówki nad jeziorem i po rozpakowaniu poszliśmy popluskać się w wodzie. Najwięcej popluskałem się ja, gdyż chłopaki za punkt honoru obrali sobie zrzucić mnie z pomostu za każdym razem gdy postawię na nim stopę.
Następnego ranka osiodłaliśmy nasze rumaki i... w drogę! Najpierw w stronę Bachotka, gdzie przed laty urocze chwile spędzali Michał z Olą. Nasz peleton troszkę się rozciągnął, więc na pomost dojeżdżaliśmy w mniejszych grupach. Tego dnia poznaliśmy profil trasy - boczne szutrowe i piaszczyste drogi z odcinkami mało uczęszczanych asfaltów. W okolicach Biskupca zrobiliśmy mały popas - ekipa napaliła ognisko, a ja z Anią podjechaliśmy do sklepu żarełko. Znowu była okazja popływać w jeziorze. Po obiadku urokliwymi lasami dalej, aż do Kurzętnika, gdzie wypadł nam nocleg. Znów spotkaliśmy się z życzliwością - właściciel sklepu otworzył nam po godzinach. Zrewanżowaliśmy się podwajając jego dzienny utarg :cP.
Miejscówka super - może ciut zbyt "przytulny" jak dla 8 osób, ale super wyposażony domek. Była nawet balia. Nam zostały miłe wspomnienia, a gospodarzom - nagrania z monitoringu wymagające delikatnej cenzury ;c). 

Wyprawa rowerowa 2022 - dzień ostatni

Piątek, 27 maja 2022 · dodano: 09.06.2022 | Komentarze 0

Malbork - Stegna
Po całym dniu odpoczynku, czekał nas dość krótki odcinek - do nadmorskiej Stegny. Jedyne, co tego dnia dało nam w kość i to naprawdę mocno, to wiatr (a najgorszy jest wiatr ;c). Wyjechaliśmy dziarsko z Malborka i szybko wbiliśmy na szlak rowerowy - oznaczony jako międzynarodowe 9 i 10 (bliżej morza). Wiatr bardzo silnie wiał z zachodu, choć czasami zmieniał się na północno-zachodni i wówczas naprawdę trudno było jechać, zwłaszcza, gdy kierunek naszej jazdy delikatnie wychylał się na zachód. Po drodze mieliśmy krótki postój na kawkę i ciacho w Nowym Dworze Gdańskim, zrobiliśmy także fotkę na zwodzonym moście w Rybinie. Ostatni skok w kierunku Stegny był przebijaniem się przez wiatr kilkukilometrowym bardzo ruchliwym odcinkiem drogi. Ale udało się! Dojechaliśmy na kemping w Stegnie. Rozgościliśmy się w domkach i poszliśmy powitać morze. Oczywiście dołączyłem do naszych zaprawionych morsów: Mai i Michała i też wykąpałem się w Bałtyku. Zjedliśmy pyszną rybkę (to znaczy ja zjadłem swoją i dokończyłem po Ani i Mai - więc miałem przegląd wszystkich smaków). Wieczorem pogaduchy, z których urwaliśmy się z Michałem i Olą żeby uwiecznić zachód słońca. Zarzekaliśmy się, że wschód też uwiecznimy, ale... obudziłem się po 8:00 ;c). Udało nam się przyrządzić śniadanie mistrzów na świeżym powietrzu, pożegnać morze i ani się obejrzeliśmy, jak podjechał nasz bus i trzeba się było pakować. Wyprawa rowerowa 2022 roku się zakończyła.
PODSUMOWANIE

Tym razem braliśmy udział w siedmioro: Maja, Wiola z Waldkiem, Ola z Michałem i Ania ze mną.
Pozytywy - 5 dni pedałowania, ponad 300 km dystansu, 7 dni w cudownym towarzystwie,
Negatywy - brak: nawet usterka haka miała same pozytywne skutki. Przekonaliśmy się, że można liczyć na ludzi, no i... była okazja do modernizacji mojego rowerka - Przyjaciele ufundowali mi na urodziny nowy hak i przerzutkę z linką ;c).
Co dalej?
Szykujemy się do wyprawy 2023!

Wyprawa rowerowa 2022 - dzień IV

Środa, 25 maja 2022 · dodano: 09.06.2022 | Komentarze 0

Czarne - Malbork
Tego dnia prognozy pokazywały, że k. 14:00 w okolicach Malborka rozpada się na dobre. Dlatego postanowiliśmy wstać wcześniej i mimo, że dystans był jak na tegoroczne realia długi, spróbować zdążyć do Malborka przed deszczem. Wprawdzie deszcz straszył, ale pozostałe czynniki mocno nam sprzyjały. Zapowiadał się cały dzień jazdy bez podjazdów, cały czas z górki, z wiatrem w plecy... i tak też było. Niektóre odcinki sprzyjały jeździe powyżej 30 km/h. Były odcinki, gdzie ponad 20 km jechaliśmy bez zatrzymywania. Po drodze minęliśmy (niestety nie było szansy na zwiedzanie) Arboretum Wirty - "Najstarszy Leśny Ogród Botaniczny w Polsce" w miejscowości Kaliska. Może następnym razem?... Krótki odpoczynek w Jabłowie i w stronę przeprawy mostem Knybawskim przez Wisłę. Na moście w okolicy Tczewa byliśmy po 13:00. Wszystko wskazywało, że może nam się udać zdążyć przed deszczem, chociaż chmury przed nami sygnalizowały, że możemy wjechać wprost w ulewę. Zaniechaliśmy kawki przy przeprawie i postanowiliśmy jechać jak najszybciej w stronę Malborka. To był najgorszy odcinek wyprawy. Musieliśmy ponad 5 km przejechać krajową drogą nr 22. Prosty jak strzała odcinek, bez możliwości wyszukania alternatywy, a na drodze tiry, samochody, motocykle i wszyscy cisną jakby też chcieli zdążyć przed deszczem. Jedyne co mogliśmy zrobić, to podzielić się na dwuosobowe zespoły i dać między nami kilkusetmetrowe odstępy, żeby umożliwić kierowcom w miarę sprawne wyprzedzanie. Na wjeździe do Malborka przytrzymały nas jeszcze roboty drogowe i ruch wahadłowy. Zamieszanie na zwężeniu spowodowało, że Waldek z Wiolą pierwsi dotarli na kwaterkę a reszta peletonu pojechaliśmy ciut okrężną drogą. Natomiast kwaterka - super. Udało nam się tym razem zająć cały piętrowy domek z widokiem na malborską twierdzę. Rozgościliśmy się i poszliśmy szukać restauracji. Dopiero podczas obiadu rozpadał się deszcz. Lało intensywnie, ale krótko, więc do kwaterki wróciliśmy nie zmoknąwszy.
Następnego dnia w planach był odpoczynek od pedałowania. Mieliśmy cały dzień spędzić w Malborku, a koło południa zarezerwowane mieliśmy zwiedzanie Zamku z przewodnikiem. Obiekt jest naprawdę imponujący. Spośród wszystkich zabytków zwiedzanych przeze mnie zajmuje naprawdę wysokie miejsce na liście wartych zobaczenia. Po zwiedzaniu pokręciliśmy się jeszcze po mieście i siedliśmy na chwil kilka w nadrzecznym barze. Wieczór znów przeciągnął się do późnej nocy, a bawialnia w naszej kwaterce sprzyjała nie tylko rozmowie przy stole.

Wyprawa rowerowa 2022 - dzień III

Wtorek, 24 maja 2022 · dodano: 09.06.2022 | Komentarze 0

Kokoszka - Czarne
Ten dzień rozpoczął się od uczty! Śniadanie jakie czekało na nas w domu gospodarzy powaliło nas na kolana. Swojskie wyroby - wędliny, pasztety, powidła, masło... jajecznica chyba z 50 jaj ("Bo takie małe były, to wbijałam"). Było pysznie! Ruszyliśmy w doskonałych humorach, z lekka obawiając się jak będzie wyglądał wyjazd z naszej kwaterki, bo ostatnie kilometry poprzedniego dnia można było scharakteryzować słowami: piach, pot i łzy... Ale o dziwo, wyjazd na Swornegacie był cywilizowany. Widocznie wymagałby od nas wczoraj dorzucenia kilku kilometrów i nawigacja wybrała bezdroża. Tego dnia dystans też był dość długi, ale przecież przyjechaliśmy po to, by popedałować, więc długość odcinka nie może stanowić podstaw do narzekania. Natomiast na pogodę, to trochę można ponarzekać - i chyba tylko tego dnia była ku temu okazja. Prognozy na cały tydzień były niezbyt optymistyczne, każdego dnia aplikacja pokazywała prawdopodobieństwo z jakim będzie padać. Ale też każdego dnia udawało nam się uniknąć tych zagrożeń. Tego dnia prawdopodobieństwo przelotnych opadów było bliskie pewności i rozkładało się równomiernie przez cały dzień. Założyliśmy, że raczej nie uda się tym razem nie zmoknąć, ale o dziwo... Pokropiło, troszkę... na tyle intensywnie, że raz zjechaliśmy z drogi pod wiatę, żeby przeczekać chwilę, ale na tyle krótko, że zanim dojechaliśmy na nocleg, pogoda znowu była piękna, a stroje suche i przewiane. Tego dnia mieliśmy mały wypadek. Mai nie udało się zapanować nad rowerem podczas przelatywania nad bardziej piaszczystym fragmentem drogi i nie utrzymała równowagi. Skończyło się na strachu i obitym kolanie - fart nas nie opuszczał. Koło 19:00 dojechaliśmy na miejsce kolejnego noclegu. Niby na odludziu, ale kończyła się tam właśnie impreza. Zanim się rozpakowaliśmy i ogarnęliśmy goście się rozeszli. Zostaliśmy sami i mogliśmy napalić ogień w kominku.

Wyprawa rowerowa 2022 - dzień II

Poniedziałek, 23 maja 2022 · dodano: 09.06.2022 | Komentarze 0

Wilcze Laski - Kokoszka
Tego dnia wstałem wcześnie rano, zbiegłem do piwnicy, gdzie trzymaliśmy rowerki i zorganizowałem prowizoryczny stojak montażowy. Miałem szansę przyjrzeć się bliżej przerzutce, która ucierpiała poprzedniego dnia. Okazało się, że udało nam się całkiem nieźle spisać. Kilka minut regulacji i przerzutka odzyskała możliwości pracy w pełnym zakresie. W doskonałym humorze wróciłem na śniadanie. Tego dnia mieliśmy przed sobą jeden z dłuższych odcinków, ale poprzedniego dnia nie wymęczyliśmy się nadto, więc dzień zapowiadał się super.
Ruszyliśmy na wschód w stronię miejscowości Swornegacie. Krajobraz Kaszub jest uroczy, drogi wybraliśmy podrzędne, dużo szutrów... Minęliśmy jednostkę wojskową w Czarnem, obiadek zjedliśmy w Przechlewie. Michał miał delikatną usterkę - zgubił śrubę bagażnika, ale czym jest taka usterka przy niemal zerwanym haku? Szybko umocowaliśmy bagażnik śrubą błotnika, a błotnik - nie ma popyliny - trytytką :cP. Nocleg mieliśmy zaplanowany w gospodarstwie agroturystycznym w miejscowości Kokoszka. Nawigacja, chcąc skrócić dystans, pokierowała nas w wyjątkowo trudny teren. Przedzieraliśmy się przez las piaszczystą drogą, z mnóstwem podjazdów. Niby 2 - 3 km, ale najbardziej dał nam w kość ten ostatni etap. Pomijając nawet przygodę Michała, który wypytując o kwaterkę został "wyproszony" z posesji przez gospodarza wymachującego widłami. Z radością powitaliśmy gospodarstwo. Na podwórzu kury, kaczki, a na tyłach kilka domków kempingowych, z których jeden zajęty był przez parkę ze Śląska. Rozgościliśmy się sprawnie, nawet udało nam się zorganizować przepierkę rowerowych ciuszków. Na kolację zjedliśmy kiełbaski pieczone w ognisku i posiedzieliśmy jeszcze do późna snując plany na dzień kolejny.

Wyprawa rowerowa 2022 - dzień I

Niedziela, 22 maja 2022 · dodano: 09.06.2022 | Komentarze 0

Czaplinek - Wilcze Laski
Nareszcie! Nasza coroczna rowerowa wyprawa to okres na który chyba każdy z naszego grona czeka przez cały rok. Trasę w tym roku opracował Waldek, przygotowując marszrutę i rezerwując zawczasu noclegi. Po pandemii rynek turystyczny nie funkcjonuje jeszcze jak dwa lata temu i martwiliśmy się, że nie uda się znaleźć noclegów "z marszu". Także w tym roku zaplanowaliśmy wynajęcie busa, który pomieści całą naszą siódemkę z rowerami i bagażami. Wprawdzie podróż pociągiem w miejsce startu ma swoje uroki, ale przy tak licznym peletonie zakup biletów nawet na bezpośrednio skomunikowanych trasach graniczyłby z cudem. A do Czaplinka bezpośredniego pociągu nie było. Dlatego bus - drożej niż w zeszłym roku, ale wygoda i bezpieczeństwo nie do przecenienia. Spakowaliśmy się rano w sobotę i popołudniu byliśmy w Czaplinku. Tam rozgościliśmy się w Zajeździe Czapla i poszliśmy na kilkukilometrowy spacer. Z zakupami wróciliśmy do zajazdu z pierwszymi kroplami deszczu. Wieczór upłynął nam na tańcach i planowaniu dalszej przygody. Z troską analizowaliśmy prognozę pogody, która podczas tego tygodnia straszyła deszczem każdego dnia, choć akurat niedziela miała być raczej pogodna.
Waldek super przygotował trasę. Wyjazd z Czaplinka i od razu wbiliśmy w poprowadzone lasami boczne szutrowe i niekiedy piaszczyste szlaki. Tego dnia dystans nie był zbyt wyśrubowany - miało być ponad 40 km. I... mogły to być moje ostatnie kilometry na tej wyprawie. Jadąc przez las w okolicach urokliwego jeziorka przed Bornym Sulinowem, zjechałem ze ścieżki na polanę i czekałem na resztę ekipy. Nagle, podczas wciągania przełożenia na lżejszy bieg, usłyszałem złowieszczy chrobot z okolic przerzutki. Od razu się zatrzymałem, ale okazało się, że wózek wkręcony jest w szprychy, a hak niebezpiecznie wygięty. Oczywiście zapasowego haka nie woziłem (dotychczas) ze sobą (ale zmienię to przyzwyczajenie). Na szczęście chłopaki sprawnie pomogli mi wyplątać przerzutkę, zdjąć koło i na spokojnie przyjrzeliśmy się usterce. Hak dało się delikatnie prostować, wózek był pokrzywiony, ale dawał nadzieję, że unikając skrajnych przełożeń może jakoś da się jechać. Nadzieją napawał fakt, że mimo niedzieli w Bornym Sulinowie świeciła ikonka "otwarte" przy serwisie rowerowym. Ustawiłem neutralne przełożenie i z duszą na ramieniu potoczyłem się w stronę miasta. Serwis rowerowy znaleźliśmy, niestety furtka wejściowa na posesję była zamknięta. Telefonicznie skontaktowaliśmy się z właścicielem, który akurat był na imprezie rodzinnej. I nie do wiary! Zorganizował młodego człowieka, który otworzył nam warsztat i umożliwił skorzystanie z narzędzi. Wielkie dzięki i szacunek dla właściciela wypożyczalni i serwisu w Bornym Sulinowie przy ul. Bolesława Chrobrego 31 (pozwoliłem sobie zamieścić opinię także w Google).
Gdy już uporaliśmy się z usterką, podjechaliśmy jeszcze na teren poligonu i zwiedziliśmy zorganizowane tam muzeum sprzętu wojskowego.
Po obiadku już bez przeszkód ruszyliśmy dalej i dojechaliśmy do miejscowości Wilcze Laski, gdzie w pięknie odnowionym dworku mieliśmy zaplanowany nocleg.

Wschodnia granica - dzień VI

Piątek, 28 maja 2021 · dodano: 21.07.2021 | Komentarze 0

W nocy trochę zmarzliśmy, ale za to poranek był piękny. Słońce, możliwość opalania, rozegrane zostało kilka meczy w badmintona. Koło południa postanowiliśmy jednak ruszyć tyłki i pojechać do Janowa Podlaskiego żeby coś zjeść. Niestety nie znaleźliśmy restauracji - nawet Wellness SPA Ireny Eris nie spełniło naszych oczekiwań ;c). W końcu zamówiliśmy po kebabie na rynku w Janowie Podlaskim i poprawiliśmy lodami. Później jeszcze spróbowaliśmy zwiedzić słynną stadninę koni, ale niestety - stróż na bramie zacytował nam "dobre zmiany" w regulaminie stadniny, które nie pozwalają wejść na teren bez umówionego przewodnika. Odpuściliśmy oglądanie koników i wróciliśmy do Buczyc. A tam - impreza taneczna a późną nocą seans filmowy. Następnego dnia umówiony był kierowca, który zabrał nas do Częstochowy.
Cudowna wyprawa. Nasze grono powiększyło się - tym razem jechaliśmy w składzie: Waldek, Wiola, Michał, Ola, Michał, Maja, Ania i ja. Okazuje się, ze w zgranym towarzystwie nawet w 8 osób można wybrać się na tydzień rowerami. Covidowe ograniczenia stresowały nas jeśli chodzi o możliwość dojazdu pociągiem. Stąd pomysł na wynajęcie kierowcy z busem - pomysł super. Dojechaliśmy w komfortowych warunkach, rowery były bezpieczne, a my nie stresowaliśmy się, że na którejś z przesiadek konduktor może mieć inną wizję co do ilości rowerów które można przewieźć. Co za rok? Na pewno znowu na rowery! Możliwe, że już nie wzdłuż granicy, bo od Zamościa zaczynają się spore górki. Jest pomysł, aby wybrać się gdzieś w formule zeszłorocznej. Czyli dojazd do punktu-bazy i całodniowe wycieczki połączone ze zwiedzaniem. Z drugiej strony, Michał słusznie zauważył, że klimat wyprawy z sakwami, gdy trzeba przewieźć cały dobytek w sakwach z punktu A do punktu B nie da się zastąpić. Zobaczymy za rok! :c).

Wschodnia granica - dzień V

Czwartek, 27 maja 2021 · dodano: 21.07.2021 | Komentarze 0

Wyjazd z Pohulanki w pięknym słońcu. Kierujemy się na drogę biegnącą po samej granicy z Białorusią. Szybkie zwiedzanie cmentarza który ktoś dostrzegł kątem oka gdy pozostali wypatrywali słupów granicznych. Dojeżdżamy do Czeremchy i krótka sesja zdjęciowa przy cerkwi z błyszczącymi niebiesko-złotymi kopułami. Cały czas wypatrujemy miejsca, gdzie byłaby możliwość się posilić. Żadnej restauracji, ale kupujemy kiełbasę, chleb i zmieniamy tryb "wypatrywanie restauracji" na "wypatrywanie miejsca na ognisko". Już byliśmy gotowi rozpalić ogień przy głównej drodze, ale Michał stwierdził, dojedźmy do Mielnika - na pewno tam coś znajdziemy. Prorok jakiś? Dojeżdżając do miejscowości na łuku drogi duży parking z ławeczkami i miejsce, gdzie można było bezpiecznie upiec kiełbaski. Po posiłku przejechaliśmy obok wielkich zbiorników z rezerwami paliw. I udało się dojechać do Starych Buczyc, gdzie czekała na nas miejscówka, która urzekła nas lata temu, gdy z Waldkiem i Michałem jechaliśmy tym szlakiem pierwszy raz. Miejscówka nie do końca przypadła wszystkim do gustu. Dopiero podczas tego wyjazdu dotarło do nas, że pokoje są nieogrzewane, a łazienki też mogłyby być bardziej komfortowe. Ale "imprezownia" była taka jak ją zapamiętaliśmy i "gęsiarka" w której można przygotować jajecznicę dla 20 osób też była na miejscu. Tutaj kończyliśmy naszą trasę. Na drugi dzień zaplanowaliśmy pokręcić się jedynie po okolicy.

Wschodnia granica - dzień IV

Środa, 26 maja 2021 · dodano: 19.07.2021 | Komentarze 0

Wyjazd z Tarnopola - znowu w słońcu. Tego dnia kierujemy się w stronę Hajnówki i dalej. Akurat te tereny objechaliśmy sobie w zeszłym roku, gdy z powodu Covid-19 musieliśmy przemodelować nasze plany związane z wyprawą. Jedzie się super, zapomnieliśmy już o deszczyku, który mógł nam dać się we znaki poprzedniego dnia. Znowu szutry i asfalty z małym ruchem samochodów. Wymarzony klimat dla rowerzystów. Przejechaliśmy przez Puszczę Ladzką, dotarliśmy do Hajnówki. Tam obiadek. Słońce zaczęło dość ostro przygrzewać i przez to zaliczyliśmy dobry uczynek. Maja zauważyła, że w ludzie którzy siedzieli obok nas w restauracji zamknęli w samochodzie kotka. Okazuje się, że Maja, która zawsze jest "do rany przyłóż", potrafi pokazać pazurki. Kotek został uratowany, a my wyjeżdżaliśmy z Hajnówki rozglądając się na boki, czy nie spadnie na nas zemsta upokorzonego właściciela samochodu i kotka. Z Hajnówki pojechaliśmy ścieżkami, które objechaliśmy przed rokiem, w stronę Dubiczy Cerkiewnych i dalej. Nocleg tego dnia wypadł nam osadzie o uroczo brzmiącej nazwie "Pohulanka". Przed dojazdem jeszcze rozdzieliliśmy się na dwa teamy - Michały pojechały zadbać o zakupy - nie byliśmy pewni, czy damy radę dojechać na miejsce, rozpakować i dopiero podjechać do sklepu. Dlatego chłopaki pojechali inną drogą i przy sklepie zaczekali na mnie i Waldka z sakwami. Na dojeździe na nocleg jeszcze musieliśmy poradzić sobie z chroniącymi swojego terytorium pieskami. Pohulanka to urocza osada, piękne domki, cisza, spokój... Nocleg mieliśmy w klimatycznym domku, którego wystrój trochę psuły poprowadzone bez pomysłu rury wentylacyjne rozprowadzające ogrzane kominkiem powietrze.

Wschodnia granica - dzień III

Wtorek, 25 maja 2021 · dodano: 19.07.2021 | Komentarze 0

Po wieczornych harcach wstaliśmy dość sprawnie, śniadanko i na rowery. Dzień powitał nas chmurkami i wiedzieliśmy, że tym razem nie unikniemy deszczu. Nie tracąc humorów zaczęliśmy jechać nie zważając na delikatną, systematyczną mżawkę. Krynki, Kruszyniany... Chwilka na fotki przy meczecie. Tatarska Jurta niestety czynna od 11.00 - nie skosztowaliśmy herbatki. Znowu w lasy, szutrami.... Dłuższy czas deszczyk sobie mżył, ale powoli się przejaśniało, tak więc stroje wyschły i powoli zaczęliśmy zrzucać przeciwdeszczowe osłony. Na tamie nad Jeziorem Siemianowskim fotka z chmurami w tle i niebawem mieliśmy dojechać do kwaterki. Dotarliśmy w dobrych nastrojach. Szybka wycieczka do sklepu, gdzie zakupy umilone zostały nam rozmową z miejscowymi klientami. Znalazł się szlauch, dzięki czemu była szansa opłuknąć rowerki z piachu. Kolacja, kilka partyjek bilarda i snucie planów na kolejny dzień.